Na  zo’n 8 maanden revalideren, voorzichtig joggen, beheerst minuutjes hardlopen en daarna de trainingen uitbreiden was het voor mij wel weer eens tijd voor een wedstrijdje.
Geen extreme dingen zoals een pr op de 10 of een hele marathon. Nee, ik zou al blij zijn om aan de start te staan van de 5k op de CPC.
Zondag 10 maart was het dan zover: ik stond in het startvak van wave 1, probeerde wat naar voren te lopen maar stond zeker niet vooraan.
Het startschot klonk, de menigte zette zich in beweging en op de startstreep drukte ik m’n horloge in….. gaan!

Nou, dat schoot eigenlijk niet zo op. De eerste kilometer moest ik eerst wat junior-lopers en kletsende buurvrouwen inhalen. Bij kilometer 2 kwam ik in mijn ritme en werd aangemoedigd door leden van groep 1. Tijd voor een foto en…… confettiregen! Hier had ik niet op gerekend en was verrast en kreeg er een boost door. Dit herhaalde zich nog 2 keer. Wow, wat een support 🎉.

Ik finishte in 22 minuten en 25 seconden, geen wereldtijd maar het voelde als een persoonlijk record en het smaakt naar meer. 😋