De mooiste marathon begint op Slinge

Slinge. Het hele jaar door een slaperige forenzenwijk op Zuid. Met z’n jaren vijftig vierkante Vinex uitstraling, een übergroot metroviaduct met dito station. En het Zuiderpark als groene barbequeplek. Maar voor één keer per jaar het punt waar De Mooiste echt gaat beginnen.

Het is de lange Laan op Zuid waar het je een tergende vijf kilometer kost om slingerslanger in je ritme te komen. Je pakt in IJsselmonde je eerste bekertjes water. Terwijl er daarna ontspannen wordt gekletst op het lange Havenspoor. En waar – zo mooi- het gele Haag hemdje van Gruppo Supporto Niels-Koen-Erik-cs vrolijk wappert naast het groen van de Pendrechtse molen.

Maar op Slinge wordt Alles anders.

Eerst is er de screamtunnel van het marathonpubliek dat massaal uit de metro stroomt; Vooral als je Jesse voor je hebt lopen als volwaardige publieksentertainer: dan stijgt het decibelniveau tot de respectabele benchmark van de studenten van Wellesley College tijdens de Boston marathon. En dat is hoog, zo menen ervaringsdeskundigen.

Voor Haag Groep 1 is De Lus Van Slinge een soort mini-reünie. En tegelijkertijd tijdelijk afscheid. De Lus: een kaarsrechte kilometer heen en duizend meter terug. Precies genoeg om naar iedereen aan de overkant te kunnen zwaaien. Met dan op kop een gefocuste Gaël in een loopcadans die veel weg heeft van Asterix na het drinken van toverdrank. Daarna een luchtig dansende Moniem, een vrolijk zwaaiende Rogier en Gearoid die iets enthousiast onverstaanbaars roept – Keltisch waarschijnlijk, met een Haags accent. De scherpe bocht, over schots en scheve ééndags klinkertjes, geven een blik op het overig veld: Het hele sub-drie uurs peloton kleurt geel. Krista, Jochem, Sander, Jos en Peter roffelen beheerst richting drankpost drie. Gek idee dat we slechts twee uur hiervoor nog langs de verstilde Noordersingel onze warming-up deden. Met daarvoor een maandenlange training. Met wind, nog veel meer wind, wedstrijden die wel, o nee wacht, toch niet doorgingen, Corona herstelbewijzen en keiharde intervallen. We liepen qua kilometers alleen al in 2022 grofweg naar Nice. Alles voor een rondje Rotterdam. En dus domineerde Haag rond elf uur op deze zonnige tien april op Slinge. Als een soort kers op de taart van de teamtraining.

De rest van de marathon werd historie. Met het liefste publiek, hossend Krooswijk en de lange eindsprint op de Coolsingel. Voor de één een lijdensweg zonder weerga, voor de ander een hernieuwde verfrissende kennismaking met Het Pleuriseind. Neem Sander: met Zwitserse precisie klokte hij elke kilometer met dezelfde snelheid naar een 2:58. Of Gearoid, die ditmaal zonder Kralingse bomenknuffel vijf seconden van z’n PB afpakte. En een mooi gerijpte Rogier die met 2:48 z’n totale loop make-over completeerde. Nec plus ultra de prachtige 2:39 (jawel, twee negenendertig!) van Moniem. Het regende PR’s op deze stralende zondag. Negen van de twaalf atleten deden hun snelste marathon. Vier doken voor het eerst onder de magische drie uur. Jesse deed hors concours mee met meer dan uitstekend subdrie haaswerk. En wellicht nóg belangrijker: iedereen liep onder de 4:25 per kilometer. En niemand gaf de indruk dat er geen verdere verbetering in zat. Kortom: we hebben weer onder de bezielende leiding van Lodewijk een prachtmarathon leren lopen. Ook als diepte-investering voor een volgende keer.

In 2023 begint het Nederlands Kampioenschap Marathon ook op Slinge. Dat wordt vast rood-wit-blauw met een geel tintje. Met nóg mooiere tijden!