Niet minder dan 15 atleten waren vandaag (17-2) van de partij.
In voorbereiding op de Haagse CPC en/ of de Rotterdam Marathon was er een parcours voorgeschoteld naar het duingebied van het Scheveningse Meijendel.
Het was alweer even geleden dat we die kant op gingen, maar met de marathontrainingen van meer dan 2 uur, wordt in die richting lopen zeker een optie.
Of je nou 17 of 30 km wilde lopen, beiden mogelijkheden of daartussen. Het zat er allemaal in.

Vanaf de club werd er ingelopen naar het Tjalie Robinsonduin, alwaar na een korte oefeningenstop een fotomomentje werd ingelast.

Jeffrey spreidde de armen en zegende de groep voor een behouden training !
En Erik, Guy, Jochem, Robert, Frans, Huub, Niels, Luc, Wim, Moniem, Demi, Jennifer en Saskia namen het in ontvangst.
Het laatste wijwater werd ingeleverd en zo vertrok ik met zo’n 14 volle bidons richting het noorden om de groep te begeleiden.
Jordin miste dit geestelijke moment, maar sloot zich later aan bij het gezelschap en kan toch zeggen dat hij er voor het grootste deel bij was.

In de nabijheid van de Scheveningse gevangenis stond ons geheel onverwachts Peter van Iperen op te wachten. Hij wilde niet vertellen hoelang hij hier al stond !
Wat doet die hier, dacht ik nog. En gewoon in sportkledij, niks geen streepjespak.
Enfin, als vrije jongen ging hij mee in voorbereiding voor zijn CPC 5 km loop en dat ging hem verbazingwekkend nog aardig goed af. Petje af !!!
Na een aanloop naar de watertoren, stonden er 3 pittige klimmetjes te wachten op onze komst aan de strandzijde van Meijendel.
En Peter ? Die ging gewoon mee he. Totaal geen moeite !
En na de trap af rustig aan, met af en toe een 1,5 minuutje DL 3 was het plan.

Maar Robert had al laten weten dat hij meer wilde! Lange stukken wilde hij en die kon die krijgen ook.
Hij kreeg al snel bijval in de personen van Moniem, Luc , Jennifer, Jochem, Erik en Huub. Zelfs de drie klimmetjes werden pittig genomen op weg naar de eerste drankpost bij de waterpomp van Dunea, maar dat bleek : 1 april !!!
Dat is namelijk de datum dat deze dingen open gezet worden, maar we waren voorbereid.

Als Haagse Sherpa was het mijn taak als trainer, om in razend tempo alle ingeleverde bidons en waterzakken uit mijn rugzak te toveren. Met voorbedachte rade moedigde ik eenieder aan vooral genoeg te drinken. Mijn overgewicht daalde na deze tussenstop plots met zo’n 3 kg.

Vanaf de watertoren via een golvend en o zo mooi duinpad richting de Scheveningse boulevard.
Aldaar een uitzicht op zee en strand, de Scheveningse Pier en het indrukwekkend grote reuzenrad. Weer zo’n momentje waar je het voor doet en je niet snel zal vergeten.

Geïnteresseerde deelnemers uit de groep konden hier weer gaan voor een tweede lang stuk.
Tot de aangegeven afslag naar de havens van Scheveningen was dat zo’n 1,5 km. Maar de snelste dravers bleken iets anders gehoord te hebben en waren niet te temmen. Ze waren bijna de Noordzee ingelopen als er geen keerlus op het havenhoofd was gemaakt.
Een splitsing binnen de groep leek daarmee een feit.

Na 3 rondjes rotonde en wachtend op de zeeverkenners die in geen velden en wegen waarneembaar waren vervolgden de minst snellen hun weg naar de Scheveningse jachthaven en waren zij nu de snelsten. Daar bleek ineens weer een cameraman te staan die op een bankje stond en heel sneaky foto’s maakte.

Via de “Vogelwijk van Scheveningen” trokken we via de Zeezwaluwstraat met de overige lopers het Westduingebied in. In het begin nog lichtglooiend veranderde het parcours naar iets dat Frans toch wel Spaans benauwd maakte.
Een flinke afdaling werd ineens een flinke lange klim. Maar hij zette zich er overheen, met de wetenschap dat het daarna weer “vlak” zou worden naar Kijkduin.

Via het lange fietspad richting ter Heijde, nog even voor een rondje Puinduinen en zowaar werden wij uit het niets achtervolgd door Robert en Demi.
Zouden ze verhaal komen halen dacht ik nog, maar ruiterlijk gaven ze hun foute koers toe.
Ik was al lang blij dat het havenhoofd geen 5 km de zee in ging. De verloren zonen werden weer opgenomen in de groep.

Het bankje bij het Nollenpad vormde het decor voor de laatste bidonstop. Nog 1 x drinken voor het laatste stuk.
Via de Domburglaan en de Kijkduinsestraat naar de volgende verrassing. Je denkt de goede weg op de gaan, maar het doolhof van hekken vertelt je iets anders.
Kijkduin veranderd met de week en elke keer zijn de toegangswegen ook anders. Gelukkig waren er parcoursregelaars ingezet.

Via het Ruijs van Beerendbrouckpad  in dalende lijn voor wederom een 1,5 minuutje DL 3 tempo, op weg naar de weg achter baan langs.
Na het Fuutpad op wachtte nog één heuvelachtige toetje richting Duindorp welke glorieus werd beslecht.

Al met al een mooie afwisselende training, met wisselende ondergrond, veel geklets dat garant staat voor een ontspannen training en een indrukwekkende zaterdag opkomst.
Op naar de volgende training, de CPC en niet te vergeten Rotterdam !

Lodewijk