Na twee virtuele corona-edities, vond op 13 november dan eindelijk de eerste editie plaats van de Haagse Duinentrail, georganiseerd door (voormalig-)LG1’ers Koen en Niels (en Eric). Maar het lange wachten, werd dik beloond. In een rondje van 14 km werden de lopers langs alle mooie klimmetjes en trainpaden van het Westduinpark geleid. En langs bekende Strava-segmenten, als “Pas op voor de egel” en “Patsdoem! Een hek op het eind!”, waarna de weg vervolgde door het mulle zand langs Widerstandsnest 318 en de Jutterskeet van Ome Jan. Daarna stevig klimmen: eerst de Haagse Piek, daarna de Vulkaan. Een stukje over het strand, waar de organisatie had gezegd dat je vrij was om je eigen route te bepalen. Ik bleef dicht langs de strandtenten, waardoor ik toch al snel 300 meter minder hoefde af te leggen. Daarna weer de duinen in en over het paardenpad richting Duindorp, waarna je met een lus uitkwam bij de Nieboerweg.

Gelukkig had de organisatie geregeld dat zij de wegwijzerbordjes van de Meyendelloop mochten inzetten. Anders was waarschijnlijk de helft van het veld in het Westduinpark achtergebleven. Vooral tijdens de lus door de Bosjes van Poot bleek het voor velen lastig de juiste route te vinden. Waar Gearoid – mede dankzij zijn uitgebreide verkenningen en voorbereiding – met een enorme snelheid over de heuveltjes en over de juiste weggetjes tussen de boompjes slingerde, nam Moniem de ringweg buitenom – nog een hele knappe prestatie dat hij ondanks die extra kilometer nog tweede is geworden.

Zelf was ik – nadat ik te vroeg links was gegaan – blij dat ik me bij Jelle Enthoven en Jordin Bijstra kon aansluiten en gedrieën gingen we al spoorzoekend compleet het bos in. Ieder rood-wit lintje was een signaal om even te versnellen; om dan bij de volgende kruising weer vertwijfeld stil te vallen. Maar ook wij wisten de uitgang te vinden, om vervolgens aan de andere kant van de Nieboerweg aan onze laatste paar kilometer te beginnen. Dit werd een stuk met vooral veel zand.

Lodewijk had zich als professionele sportfotograaf verdekt opgesteld tussen de struiken – en zelfs de moeite genomen om boomstammen te verleggen, zodat de renners precies vanuit de juiste hoek voor zijn camera zouden verschijnen. Vooral bij de beklimming van bunker 312 gaf dit spectaculaire beelden.

De aanscherping van de corona-maatregelen ging pas op zondag in, dus publiek was nog mogelijk. Waar Jeffrey – vanwege een hardnekkig virus helaas zelf geen deelnemer – gelijk gebruik van maakte. En Sander greep de gelegenheid aan om ook nog wat actie-foto’s te nemen.

Onder hun aanmoediging draaide ik na ruim een uur de atletiekbaan op. In een pittige slotsprint moest ik helaas het onderspit delven van Jordin, die nog een enorme eindsprint in de benen had. Gearoid was toen allang binnen – en had mogelijk zelfs al kans gezien zich te douchen. Jesse en Wim volgenden binnen enkele minuten, waarna we onder genot van een Belgisch biertje konden nagenieten in het clubhuis van eindelijk weer een echte trailwedstrijd op Haag. Op naar volgend jaar!

Nagenieten kan op http://duinentrail.nl/nagenieten-haagse-duinentrail-2021/